Heb je je wel eens afgevraagd waarom zo’n bagagelabel dat je na het inchecken op je koffer krijgt zo’n enorm lange lap is? Dat komt omdat er heel wat informatie op staat. Maar wat eigenlijk?
Het begint met de basis. Want uiteraard moet duidelijk zijn waar je koffers naartoe moeten en bij wie ze horen. Daarom vind je op het label altijd de volgende informatie:
Je bestemming
De vertrektijd
Een IATA-luchthavencode, zoals AMS voor Schiphol
De code van je luchtvaartmaatschappij en het vluchtnummer
Je achternaam en voornaam
Tot zover vrij overzichtelijk. En ook logisch. Maar het label bevat nog veel meer (streepjes)codes. Die zijn nodig omdat ook een heleboel processen op de luchthaven je koffer moeten herkennen. Een voorbeeld hiervan is de zogeheten ‘license plate’, of nummerplaat in het Nederlands. Naast een streepjescode bevat deze een code van tien tekens die op het label wordt geprint bij het inchecken. Als reiziger zie je waarschijnlijk niets herkenbaars in deze brei aan (voornamelijk) cijfers. Maar bagagemedewerkers kunnen er een hoop informatie uithalen. En ook het geautomatiseerde bagagesysteem weet door deze code precies waar je koffer heen moet. En dan bedoelen we de hele reis die je koffer aflegt, dus van het inchecken tot het moment dat je koffer aankomt op de plek van bestemming. En het systeem kan bijvoorbeeld ook zien dat een koffer zonder passagier op reis is. Bijvoorbeeld als een koffer per abuis is achtergebleven. Allemaal dankzij die tien cijfertjes.
De meeste labels zien er exact hetzelfde uit. Maar sommige labels zijn voorzien van groene randen. Dat is niet zomaar. Dit geeft aan dat de bagage is vertrokken vanaf een luchthaven binnen de Europese Unie. Handig, want als je aankomt op een andere luchthaven binnen de EU kunnen ze bij de douane zien dat je binnen de EU reist. Met een groen bagagelabel kun je de luchthaven altijd verlaten via het ‘Niets aan te geven’-poortje. Uiteraard kun je wel alsnog gecontroleerd worden als de douane daar om vraagt.